ملاقات فرزند مشترک حق طبیعی، اخلاقی و قانونی والدین می باشد و نمی توان هیچ یک از والدین را از ملاقـات فرزند خود بدون عذر قانونی محروم نمود. لذا در صورتیکه هر یک از والدین ادعا نماید دیگری شرایط ملاقات فرزند را ندارد باید این ادعـا را در دادگـاه صالح اثبات نماید. با این حال نباید ملاقات فرزند را با حضانت فرزند اشتباه نمود. حضانت فرزند چه پسر یا دختر تا ۷ سالگی با مادر می باشد و پس از ۷ سال پدر می تواند جهت حضانت به دادگاه صالح دادخواست تقدیم نماید. از آنجا که حضانت فرزند پس از طلاق تا ۷ سالگی با مادر و پس از آن با پدر میباشد حق ملاقات برای طرف مقابل محفوظ میباشد که این حق قبل از طلاق نیز در صورتی که طفل نزد زوج یا زوجه باشد برای طرف مقابل محفوظ خواهد بود.

ملاقات فرزند بعد از طلاق

مدت زمان ملاقات فرزند بعد از طلاق دارای محدودیت نمی باشد مگر اینکه طفل بعد از سن رشد، تمایلی به ملاقات نداشته باشد. طی ارائه لایحه می توان با ارائه دلیل و مستندات از دادگاه تقاضای افزایش زمان ملاقات طفل را مطرح نمود، همچنین چنانچه قبل از طلاق طفل نزد هر یک از زوجین بوده و از ملاقات طرف دیگر ممانعت به عمل آید طرف مقابل می تواند از طریق مراجعه به دفاتر خدمات الکترونیک قضایی مطرح و دعوی به دادگاه خانواده ارجاع می شود که دادخواست الزام به ملاقات فرزند مشترک همانند سایر دعاوی حقوقی توسط خواهان به طرفیت خوانده و با موضوع ملاقات طفل مطرح می شود. دادگاه نسبت به موضوع رسیدگی می نماید و در صورت احراز صلاحیت و همچنین مصالح کـودک رأی مقـتضی را صادر می نماید. هیچ یک از زوجین حق ممانعت از ملاقات فرزند مشترک برای طرف مقابل را نداشته حتی فاسد بودن مادر یا پدر هم باعث نمی شود از ملاقات وی با فرزندش جلوگیری شود . و در صورت ممانعت و عدم توجه به دستور مقام قضایی از موجبات جلب خواهد بود. که بر اساس ماده ۶۳۲ قانون مجازات اسلامی اسلامی که به موجب آن، « اگر کسی از دادن طفلی که به او سپرده شده است، در موقع مطالبه اشخاصی که قانوناً حق مطالبه دارند، امتناع کند، به مجازات از ۳ تا ۶ ماه حبس یا به جزای نقدی از یک میلیون ریال و ۵۰۰ هزار تا ۳ میلیون ریال محکوم خواهد شد »
حال در مواردی هم ممکن است حق ملاقات از یکی از آنان سلب شود که این موضوع باید روشن شود که اگر طفل به طرف مقابل داده شود چه خطرات و عوارض و مشکلات و یا شرایط ناگواری احتمال تهدید به طفل را دارد که بخشی از آن عبارتند از :
۱٫ بیماری حاد و مُسری
۲٫ خطرات جانی
۳٫ سایر مواردیکه برحسب نظریه پزشکی قانونی به عبارتی خوف و تحولات روحی، روانی، اخلاقی و غیرهُم است.
گاه به محض جدائی موقت یا دائم یکی از زوجین به شهر دیگری میرود و حق ملاقات را برای طرف دیگر با بُعد مسافت و هزینه مواجه می سازد. عموماً این گونه افراد به دستور و بررسی قاضی پرونده نقطه ملاقات را برحسب مسافت تعیین می نماید که برای طرفین قابلیت ملاقات باشد.
اگرچه در قانون حمایت خانواده و قانون مدنی تصریح شده است که طفل تا مادام (چه دختر و چه پسر) که به سن ۷ سالگی برسد حضانت با مادر است و بعد از هفت سالگی اگر دختر باشد تا سن ۹ سال قمری نزد پدر می ماند و هرگاه به ۹ سال قمری تمام رسید حق انتخاب با دختر است که به ملاقات تن دردهد یا خیر و نزد پدر یا مادر باشد.
هم چنین فرزند ذکور بعد از سن ۷ سال تا ۱۵ سال قمری حق حضانت با پدر است و بعد از آن هر دو به بلوغ شرعی می رسند و می توانند انتخاب نمایند.
لکن در تفسیر قانون و عرف آمده است که تا مادام که زوجه مطلقه شوهر نکرده باشد نگهداری دختر به او داده میشود و اگر شوهر اختیار کند همسر جدید زن به آن دختر نامحرم است و در این راستا پدر میتواند مطالبه نگهداری فرزند دختر را نیز داشته باشد. همچنین حق ملاقات مادر با طفل در هر صورت ثابت است و این حق را نمی توان حتی از مادر فاسد الاخلاق دریغ نمود . در صورت فاسدالاخلاق بودن مادر می توان در یک محیط مناسب وبا حضور اشخاص مورد اعتماد ملاقات بین مادر و فرزند برقرار کرد .

تعیین مکان ملاقات فرزند

تعیین مکان ملاقات فرزند می تواند توافقی باشد و در صورت عدم توافق با تشخیص دادگاه می باشد. برخی دادگاه ها نیز برای حل این مشکل، کلانتری را محل ملاقات قرار می دهند. در حالی که این اقدام به طفل آسیب روحی و روانی جدی وارد می کند و ترس و اضطراب ناشی از این ملاقات ها آرامش روحی او را در معرض خطرات جدی قرار می دهد. در قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱ و به موجب تبصره ۱ ماده ۴۱، قانون‌گذار به لزوم ایجاد امکانات مناسب برای ملاقات فرزندان طلاق با والدینشان تأکید می‌کند و قوه‌قضاییه را به فراهم‌سازی این سازوکار مکلف کرده است. در این ماده قانونی آمده است: “قوه قضاییه مکلف است برای نحوه ملاقات والدین با طفل، سازوکار مناسب با مصالح خانواده و کودک را فراهم کند”.
در ادامه و به موجب ماده ۶۸ آیین‌نامه اجرایی قانون حمایت خانواده مصوب ۹۳ بیان می‌دارد: “در اجرای تبصره ماده قانون، رییس کل دادگستری استان موظف است در هر حوزه قضایی، محل یا محل‌هایی را با فضای متناسب با روحیات اطفال با همکاری و استفاده از امکانات و منابع انسانی سازمان بهزیستی و ادارات تعاون، کار و رفاه اجتماعی و بهداشت و درمان یا سایر مراکز ذی‌ربط با تعداد کافی مددکار اجتماعی (به‌ویژه زنان) و در صورت نیاز، مأمور انتظامی، جهت ملاقات والدین با اطفال اختصاص دهد”. بنابراین پیش‌بینی محل ملاقات فرزندان طلاق و حضانت با والدین آن‌ها، در محیطی فارغ از تنش و آسیب اقدامی است که قانون‌گذار در تبصره ماده ۴۱ قانون حمایت خانواده مصوب ۹۱ و ماده ۶۸ آیین‌نامه اجرایی این قانون مصوب سال ۹۳ به آن توجه داشته است.

اگر ملاقات فرزند توسط وکیل انجام شود چه مزایایی دارد؟

مسلماً با توجه به اشراف وکیل به مفاد قانون هم در جهت تسریع در روند رسیدگی و هم در احقاق حق مثمرثمر خواهد بود.

مدارک لازم برای دادخواست ملاقات فرزند :

۱٫ کارت ملی
۲٫ شناسنامه،
۳٫ سند ازدواج یا طلاق نامه

مراحل ملاقات با فرزند توسط وکیل

ارائه دادخواست همراه با کپی مدارک لازم، سپس مراجعه به دادگاه و شعبه معینه و شرکت در جلسة رسیدگی و دفاع با توجه به مستندات .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

  • رضا
    رضا

    سلام.من یه دختر دارم یازده سالش هست.چندسال هست طلاق گرفتم.و دخترم حضانتش بامن هست و پنج سال پیش من زندگی میکند.مادرش دراین پنج سال فقط دو بار درخواست ملاقات فرزند داده ولی هیچ وقت نیامده ببینه دخترش رو.
    آیا الان که دخترم یازده سالش هست میتونه تصمیم بگیره که مادرش رو نبینه.و بگه من نمیخوام مادرم رو ببینم
    درضمن مادر دخترم ازدواج مجدد کرده.آیا اگر ملاقات فرزند به مادرش بدهندحضور دخترم در خانه شوهر مادرش خطری دخترم را تهدیدنمیکند
    آیامیتوان از بردن فرزندم که دختر است ممانعت کرد؟

    • ره جویان عدالت
      ره جویان عدالت

      سلام وقت شما بخیر
      با توجه به اینکه دختر شما در سن بلوغ قراردارد و امکان تصمیم گیری در مورد حضانت و ملاقات را دارد در صورت عدم تمایل به ملاقات مادرش می تواند از آن امتناع نماید.